Rola wychowawcy w procesie edukacji religijnej osób niepełnosprawnych (cz.2-ostatnia)

Ponadto „od nauczyciela i od jego wartości, od jego siły moralnej, od wiary w celowość poczynań zależy ideowa treść i wartość życia społecznego, a co za tym idzie, siła państwa”. Nauczyciel, który pragnie wychowywać winien odznaczać się także etycznością, otwartością na drugiego człowieka, oraz przyjaznym stosunkiem do świata.

Zdaniem Marii Grzegorzewskiej, pionierki kształcenia pedagogów specjalnych, wybór zawodu nauczyciela nie możne być efektem przypadku. Kieruje ona do przyszłych nauczycieli takie słowa: „Jeżeli chcesz wejść w szeregi nasze, walczyć o człowieka i jego wartości moralne- musisz być sam bogaty wewnętrznie i musisz po to bogactwo sięgać wszędzie i zawsze. Musisz je umieć zobaczyć, znaleźć i czerpać dla siebie”. Jednocześnie wskazuje ona na konieczność wystrzegania się zarozumiałości i postawy egocentrycznej, bowiem nikt nie powinien być zbyt pewny siebie. Uczula również na dążenie jedynie do awansów, nagród, pieniędzy. Jest to motywacja niegodziwa, a w konsekwencji powoduje zniechęcenie i rutynę.
Katechetę specjalnego, który jest również pedagogiem, obowiązują i dotyczą wszystkie wyżej wymienione wskazania. Każdy katecheta winien odznaczać się właściwą osobowością.

Okoń charakteryzuje osobowość jako „zespół stałych właściwości i procesów psychofizycznych, odróżniających daną jednostkę od innych, wpływający na organizację jej zachowania, a więc na stałość w nabywaniu i porządkowaniu doświadczeń, wiadomości i sprawności, w reagowaniu emocjonalnym, w stosunkach z innymi ludźmi, oraz na stałość w wyborze celów i wartości”. Pierwszym, podstawowym zadaniem katechety jest reprezentowanie Kościoła katolickiego, winien się on utożsamiać z nim, i przekazywać orędzie w jego imieniu. Drugą funkcją jest nauczać własnym życiem, a także przekazywać całą naukę zawartą w Biblii, Tradycji i nauczaniu Magisterium Kościoła. Ważne jest też, aby rozumiał potrzeby i problemy katechizowanych, pomagając im jednocześnie w poznawaniu osobowego Boga. Kolejnym zadaniem jest wychowywać, poprzez przyjacielskie towarzyszenie w rozwoju osobowym wychowanków. Odpowiedzialny jest on za wytworzenie bliskiej, osobowej relacji z uczniami.

Katecheta winien starannie przygotowywać się do każdej katechezy. Najważniejsze elementy na, które powinie zwrócić on uwagę dotyczą:

a) indywidualnego uwzględnienia wychowanków, ich rozwoju poznawczego i psychofizycznego, oraz umiejętność przewidzenia ich reakcji

b) doboru właściwego programu, planu, metod katechezy dostosowanych do konkretnych grup, a nawet do poszczególnych uczniów

c) nawiązania stałej współpracy z rodzicami

d) używania odpowiedniego, niezmiennego podczas wszystkich zajęć słownictwa

e) ustalenia tematu, wiadomości, nawyków i umiejętności

f) ustalenia celów katechezy

g) określenia przebiegu i organizacji zajęć

h)wyselekcjonowania właściwych środków dydaktycznych, pomocy, materiałów, zorganizowanie odpowiednich warunków lokalowych.

Reasumując należy stwierdzić, iż katechetą – nauczycielem religii jest osoba dobrze orientująca się w tym, co chce przekazać, czego chce nauczyć. Lecz ponad to ważniejsze staje się ustawiczne otwarcie na Boga, związanie z Kościołem i nieodparta potrzeba służenia bliźnim. Winien on rozwijać w sobie wiedzę, krytyczny stosunek do powstających tendencji naukowych, zmierzać do poszukiwania nowych metod. Katecheta kompetentny to taki, który jest człowiekiem dialogu, otwartym na relację z drugim człowiekiem.

Opracowanie:
Beata kozłowska

Literatura:
1. Grzegorzewska M., Listy do młodego nauczyciela, Cykl I-III, Warszawa 2002, s. 51.
2. Grzegorzewska M., Wybór pism…,, s. 9.
3. Okoń W., Nowy słownik pedagogiczny…, s. 277-278.
4. Kiciński A., Katecheza osób z niepełnosprawnością…., s. 302.
5. Stala J., Juchta D., Katechizacja osób …,, s. 326 – 327.
6. Okońska E., Nauczyciel religii w szkole. Tezy. Poszukiwania. Propozycje, Bydgoszcz 2006, s. 84-85.